Er was eens een gekleurde vlinder genaamd Bella. Bella was zo bijzonder omdat ze niet alleen prachtig was, maar ook omdat ze zo veel verschillende kleuren had. Ze had blauwe vleugels, gele vleugels, rode vleugels en groene vleugels.
Bella was zo trots op haar kleuren en wilde dat iedereen haar zou zien. Dus elke dag vloog ze rond om haar prachtige kleuren te laten zien aan alle andere dieren in het bos.
Een dag, terwijl Bella vloog, ontmoette ze een groepje vlinders die alleen maar wit en zwart waren. “Waarom zijn jullie niet zo mooi gekleurd als ik?” vroeg Bella.
De wit-zwarte vlinders antwoordden: “Wij zijn niet zo mooi als jij, omdat we ons verstoppen in de bomen om ons te beschermen tegen vogels die ons willen eten. Als we felle kleuren zouden hebben, zouden ze ons meteen zien.”
Bella begreep dat ze zichzelf had onderschat. Ze besefte dat haar kleuren niet alleen mooi waren, maar ook een manier om zich te beschermen. Vanaf die dag vloog Bella niet alleen rond om haar prachtige kleuren te laten zien, maar ook om de andere vlinders in het bos te beschermen.
En vanaf die dag leerde Bella dat het niet alleen gaat om hoe mooi je bent, maar ook hoe je anderen kan helpen.
Het einde